De Bijenkoningin

Het portret De Bijenkoningin is vervaardigd van de overblijfselen van de behuizing van een bijenvolk dat in september 2012 is doodgegaan. De maker van het beeld, Karola Veldkamp, die behalve beeldend kunstenaar ook imker is, gebruikte bijenwas (gesmolten bijenraten) voor het gezicht en de oorspronkelijke bijenraten voor het haar van de bijenkoningin. In bijenraten slaan bijen hun voedsel op, zoals stuifmeel en honing, maar bovendien leggen zij er hun eitjes in, waaruit de bijenlarven worden geboren die uitgroeien tot nieuwe bijen. De zeshoekige raten hebben dus zowel de functie van voedselkamers als van broedkamers.

Het portret De Bijenkoningin heeft een krachtige verschijningsvorm en bepaalt niet alleen door haar fysieke aanwezigheid de atmosfeer van de ruimte waarin zij zich bevindt, maar ook door haar geur. De vrouw heeft een sterk gezicht en draagt met een zekere trots haar kapsel van bijenraten. Karola Veldkamp beschouwt dit beeld als een ode aan de bijenvolken, die overal ter wereld ernstig in hun bestaan worden bedreigd. Het dode volk, waarvan de restanten zijn gebruikt voor dit beeld, is daarom in haar ogen niet voor niets gestorven.

Het kapsel van De Bijenkoningin, de bijenraten, vertellen een verhaal over de geschiedenis van dit bijenvolk. Het was een erg werkzaam volk. De kleuren van de raten variëren van licht goudgeel naar donkerbruin. In de donkergekleurde delen hadden de bijen hun broednesten en in de lichtgekleurde delen bewaarden de bijen de honing. Alle honing is door de darren opgegeten. In een aantal raten zien we zogenaamde ‘koninginnendoppen’, stille getuigen van de pogingen die de bijen hebben ondernomen om een nieuwe koningin te maken. Hier en daar treffen we in een enkele honingraat een verdroogde bij aan. 

Karola Veldkamp imker en beeldhouwer

Advertentie

Barbara’s fietstocht voor de Bijenstichting

Barbara Schippers heeft het plan opgevat om in het voorjaar een fietstocht te doen naar Frankrijk. De opbrengst van de sponsor fietstocht komt ten goede aan de Bijenstichting.

Het streven van Barbara (alias Maya de Bij) is om €1000,- op te halen. Steun haar en de Bijenstichting door een donatie via geef.nl 

Voor vertrek is de stand nu al 148,-!

Hieronder wat informatie over de fietstocht:

Groene weg naar de Middelandse zee -Europafietsers 

* Hoofdroute 1200 km 
* Maastricht – Saintes Maries-de-la-Mer in twee delen
* Makkelijker alternatief voor de Ardennen: dwars door de Eifel. Langs het Roer- en Kylldal.
* Nadruk valt op de ongekende stilte van de natuur en het bijna ontbreken van snelverkeer op de uitgekozen wegen en in de dorpen.

Deel 1 Maastricht-Marnay 600 km
In de nieuwe druk van 2012 is er een pracht alternatief gemaakt om de Ardennen te omzeilen. Deze route is makkelijker maar ook mooier vinden wij.
Deze route loopt door de Eifel, vanaf Roermond langs het riviertje de Roer heel geleidelijk omhoog en daarna langs de Kyll weer omlaag tot Trier en daarna langs de Moezel tot de aansluiting op de hoofdroute. Zowel langs de Roer als langs de Kyll is het zeer lieflijk fietsen.

De hoofdroute verlaat Maastricht zuidwaarts langs de Maas en slingert al snel omhoog de Ardennen in. Dat is inderdaad even werken, maar de spectaculaire uitzichten maken alles goed. Van tevoren een beetje infietsen, dan heeft u er minder moeite mee en geniet u des te meer. Via een hoogste punt van 560 meter daalt u af naar de Amblève en fietst weer geleidelijk langs de Lienne omhoog naar een golvend plateau met bossen en weiden. Ter hoogte van Bastogne is het zwaarste achter de rug en duikt u Luxemburg in. Via de Sûre en Alzette gaat het langs de stad Luxemburg naar Bettembourg en dan Frankrijk in. Daar volgt het rustig golvende landschap van de Lorraine met eenzame dorpjes, fel-gele koolzaadvelden en nevelige verten. Via de stadjes Lunéville, Charmes en Darnay wordt via de oevers van de Saône het plaatsje Marnay in het Departement Vosges bereikt, waar Deel 1 eindigt (Hier kunt u via Ring 2 van het Fietsweb overstappen op een andere fietsroute). U kunt ook een alternatieve route door de Ardennen kiezen. Die gaat vanuit Maastricht langs Tongeren, dan via Huy naar Rochefort en via St.Hubert naar Bettembourg onder Luxemburg. Daar wordt de hoofdroute weer bereikt. Een verschil met de hoofdroute is, dat het klimwerk na Maastricht nog een dagje uitgesteld wordt, zodat u eerst wat kunt infietsen voordat u omhoog gaat. Qua schoonheid doen beide routes weinig voor elkaar onder.

Deel 2 Marnay-Stes. Maries-de-la-Mer 620 km 
Vanuit het Departement Vosges rijden we zonder veel klimwerk verder zuidwaarts, de Franse Jura binnen. Na Poligny beklimmen we het Juraplateau, waar het hoogste punt van deze route ligt (600m). Dit parkachtige landschap biedt fraaie uitzichten en wordt gevolgd door een mooie afdaling langs de oevers van de Ain met zijn stuwmeren. Na Loyettes nemen we niet het drukke Rhônedal, maar blijven we wat oostelijker een aantal rustige, maar golvende landelijke weggetjes volgen, waardoor we bevolkingscentra als Lyon en Vienne vermijden. We passeren daarbij ruige rivieren als de Isère (bij Romans) en de Drôme (bij Crest) en niet te hoge, maar uniek gelegen pasovergangen als Pas de Lauzens (500m). Al dat fraais kost enig klimwerk, maar u bent nu wel ingefietst zodat u volop kunt genieten. Na een laatste hoogtepunt van 480 meter is het de resterende 160 kilometer comfortabel afdalen en verder fietsen over de vlakke weg. Via Orange gaat het langs de Rhône naar Avignon, een rustdag waard. Na Arles rijdt u het laatste stuk van de route door het unieke deltalandschap van de Camargue, met zijn rijstvelden, bamboebosjes, vogels en wilde paarden. Tenslotte bereikt u het eindpunt van uw fietstocht, het voormalige vissersplaatsje Stes.Maries-de-la-Mer. Liefhebbers kunnen nog langer genieten door een extra rondje te fietsen over de dijk rond het Etang de Vaccarès met zijn beroemde flamingo’s. Verder is er nog een alternatieve route van 280 kilometer opgenomen voor degenen die liever richting Pyreneeën willen fietsen. Even voor de stad Orange buigt deze route westelijk af en gaat via de wijngaarden van de Languedoc en de Gorges de l’Hérault naar het kustplaatsje St.Pierre-sur-Mer, vlakbij de stad Narbonne. Van Narbonne gaat er een fietsbus naar huis. Volhouders kunnen hier de Katharen-Baskenfietsroute oppikken en langs de Pyreneeën verder fietsen naar Biarritz.

Bijen: mediator tussen olifanten en boeren in Kenia

Dat het niet goed gaat met de bijen is bekend. Gelukkig vinden er ook allerlei initiatieven plaats om de bijen te steunen. Echter, dat bijen óók een belangrijke rol kunnen spelen bij de slechte verhoudingen tussen kleine boeren en olifanten in Kenia, is minder bekend. Voor haar baanbrekende werk over bijen en olifanten ontvangt Lucy King op vrijdag 22 februari de Future for Nature Award uit handen van Jane Goodall, in Burgers’ Zoo. De prijs betreft een geldbedrag van 50.000 euro. Lucy King is één van de drie winnaars.

Bijen beschermen de oogst

Kleine boeren in Kenia zien de olifanten liever gaan dan komen: de grote zoogdieren vernietigen tijdens hun trek gemakkelijk de stukken landbouwgrond. Het was bekend dat olifanten zich laten afschrikken door het geluid van zwermen honingbijen. En dat olifanten onderling communiceren over bijenvolken in de buurt waarop de beesten zich uit de voeten maken. Lucy King (Kenia, 35 jaar) bouwde verder op deze wetenschap.

King kwam op het idee om zogenaamde ‘bijenkorfhekken’ om stukken landbouwgrond te plaatsen. De olifanten lopen dan om het stuk grond heen in plaats van er dwars doorheen en daarmee de oogst te vernietigen van de boeren. Extra voordeel van deze ‘bijenkorfhekken’ is dat de boerenfamilies extra inkomsten verdienen door de verkoop van honing of bijenwasproducten. Deze honing wordt in Kenia verkocht onder de naam ‘Elephant Friendly Honey’.

Winnares Samia Saif uit Bangladesh heeft de omvang van tijgerstroperij in kaart gebracht. In samenwerking met lokale ‘Tijger Teams’ spant zij zich in om de overheid ertoe aan te zetten om stropers op te pakken. De tijger is daar is over vijf jaar uitgestorven wanneer er geen maatregelen worden genomen. In Indonesië heeft de derde Award winnaar, Rudi Hadiansyah Putra patrouilles opgezet om stropen van neushoorns tegen te gaan. Dit leidt tot succes want langzaam aan breidt de populatie zich weer uit.

Nieuwe generatie natuurbeschermers

Future for Nature ondersteunt jonge, talentvolle, ambitieuze natuurbeschermers die zich inzetten om wilde planten en dieren te beschermen. De drie winnaars worden beloond met een prijs van 50.000 euro voor hun doortastende en vernieuwende inzet om natuur te beschermen. Dit jaar hebben 98 natuurbeschermers uit 46 verschillende landen meegedongen naar de Future for Nature Award. Op vrijdag 22 februari 2013 ontvangen de drie winnaars de  Future for Nature Awards uit handen van eregastJane Goodall, chimpansee- en natuurbeschermster.